Vandaag anno 2019 staan de 22 erfgoedcellen in Vlaanderen en Brussel op een beleidsmatig erg belangrijk kruispunt. Wat brengt de toekomst?
Lokaal verankerd, Vlaams relevant
In de bijna twee decennia dat het ‘erfgoedcelmodel’ is uitgerold, hebben deze 22 zich getoond én bewezen met allerlei vormen van ondersteuning, begeleiding en diverse publieksprojecten. Helemaal op maat van hun streek of (kunst)stad, helemaal overtuigd van de culturele rijkdom van eigen bodem. Zonder erfgoedcellen zou de cultureel-erfgoedsector in Vlaanderen en Brussel er helemaal anders uitzien.
Activeren, dienstverlenen en verbinden
Naar aanleiding van de Vlaamse verkiezingen maken de erfgoedcellen een stand van zaken op, in de vorm van een stafkaart. Om inzicht te bieden in wie we zijn, wat we doen, waar en hoe we het verschil maken. En, ten slotte: om duidelijk te maken wat onze noden zijn. In de folder krijg je daarvan een haarscherp beeld aan de hand van 22 inspirerende projecten, een voor elke erfgoedcel. Daarbij kijken we ook vooruit naar de komende subsidieronde. En nodigen we de Vlaamse overheid vriendelijk, maar beslist uit om in onze werking en bereik te investeren. De erfgoedcellen zijn lokaal ingebed maar werken in een Vlaams beleidskader.
Klaar voor de toekomst
Elke erfgoedcel legt eigen klemtonen, inspelend op de eigenheid en noden van de regio. De werking die uitgebouwd werd, staat niet op zich. Zo bijvoorbeeld worden er ook banden gesmeed met het erfgoed van andere gemeenschappen maar ook andere sectoren zoals jeugd, sport en onroerend erfgoed. In een snel veranderende maatschappij biedt erfgoed houvast, en geeft het aanleiding tot dialoog, ontmoeting en reflectie. Het zet aan tot erkenning van wat waardevol is. Het maakt ontdekking en ontmoeting mogelijk.