Wijkcomité Hoeksken-Meivelling

Erfgoedpaspoort

Naam: Etienne Moeraert & Alex De Croock

Woonplaats: Lochristi, wijk Hoeksken-Meivelling

Passie: Wijkfeest met meivelling

Soort immaterieel erfgoed: Feesten, rituelen en sociale gebruiken

Toekomstdroom: Dat het in ere gehouden wordt. En dat we aan hetzelfde ‘zeel’ blijven trekken. Samen met nieuwe jonge opvolgers. ‘


Wat bezielt Etienne en Alex?

Een meivelling, wat is dat?

Letterlijk: het vellen van een boom, in mei. Aan het begin van het landbouwseizoen. Volgens de traditie om boze ‘kwelgeesten’ te verdrijven en de vruchtbaarheid van het land te bevorderen.

Welke boom vellen jullie?

Onze officiële ‘meiboom’ staat centraal in de wijk ‘t Hoeksken, op het rondpunt. Die versieren we met linten. Voor de echte ‘velling’ zoeken we jaarlijks een jonge beuk uit die we planten op het feestterrein en vellen bij de opening van onze kermis. Met alle gebruiken er rond.

Wat zijn die gebruiken?

We starten met een optreden van de vendelzwaaiers van de KLJ van Hijfte. Dan klimt een jongen of meisje in de boom. Hij/zij speelt de ‘kwelgeest’ die we moeten verdrijven. Dat doen we door enkele geweerschoten te lossen in de lucht. Losse flodders uiteraard. Het kind laat zich vallen uit de boom, en omstaanders zwaaien errond met hun vlegel om de boze geesten volledig te verdrijven. Als afsluiter helpt iedereen de boom uit te trekken, te ‘vellen’. Gevolgd door een staande ovatie. Zo is het Hoeksken weer een jaar gezuiverd.

Wat weten jullie over het verleden van deze traditie?

Etienne: ‘Volgens een buurman, gaat deze wijktraditie terug tot begin 20e eeuw*. Ikzelf woon in de wijk sinds ’84. Hij maakte me erop attent dat de buren elkaar steeds minder kenden. Eind de jaren ’60 had je nog de meivelling, een kermis in oktober, drie cafés …. Dat bleek allemaal verdwenen. En zo ook de samenhorigheid en gezelligheid in de wijk. Zijn verhaal heeft me niet meer losgelaten’.

Je wou er iets aan doen?

Etienne: ‘Ja, en dat hebben we gedaan ook. Ik zocht medestanders en het jaar nadien, in 1985, organiseerden we met een nieuw bestuur van vier buren de eerste nieuwe wijkkermis, mét meivelling. Volgens de oude gebruiken, die mijn buurman me beschreef. Zo hebben we de traditie nieuw leven ingeblazen.’

Welke activiteiten organiseren jullie nog tijdens de kermis?

Vroeger volkssporten, een wielerkoers, caféspelen, maar dat maakte de laatste jaren plaats voor ander entertainment. Nu is er een receptie voor de buren, een eetfestijn met optreden en dansavond, een VIP-avond, en op maandag is er de seniorennamiddag. Dat is een echt succes. De tent is altijd versierd, met bomen en bloemen. Het is hier een beetje de ‘mini-Floraliën’ (lachen). Op maandag mogen onze senioren een bloemetje meenemen naar huis. Misschien verklaart dat het succes (lachen). De opbrengst van de kermis gaat steeds naar een goed doel.

Missie geslaagd: jullie wijkfeest brengt de buurt weer volop samen?

Ja, de kermis is gekend voor de ambiance en sociaal contact. Iedereen kent er iedereen. Mensen komen zelfs naar hier van ver buiten de wijk. De organisatie doen we met de 14 bestuursleden. Elk draagt zijn steentje bij vanuit zijn specialiteit. Daarnaast werken vele vrijwilligers mee: onze vrouwen, vrienden en de KSA van Zaffelare en KLJ.

Houden jullie met het comité nog tradities in ere?

Van bij de opstart al ja. Ons uitgangspunt is: ‘bij iedere buur gaan we 1 à 2 keer per jaar langs’. Bij de kinderen komt Sinterklaas op bezoek. Alle gepensioneerden krijgen rond Kerstdag bezoek van iemand van het comité, met een kerstgeschenk. En onze kerstverlichting breidden we in 2020 uit, voor een extra warm gevoel in de wijk. Alle inwoners nodigen we ook uit voor een nieuwjaarsreceptie. En de helpers van de kermis voor een bedankingsfeest. Eind augustus organiseren we onze fietssneukeltoer … We zitten niet stil nee. (lachen)

Corona heeft ongetwijfeld een grote impact op jullie werking. Hoe gaan jullie daarmee om?

Alex: ‘Vorig jaar zouden we ons 35-jarig bestaan gevierd hebben, maar dat kon dus niet doorgaan. Jammer genoeg! En ook dit jaar niet. Maar niets doen, dat kunnen we niet. Dus waagden we ons vorig jaar met het bestuur aan de Jerusalema challenge. Dat was leuk. We willen hem vanaf nu zelfs elk jaar dansen op de kermis: onze ‘meivellingdans’. Daarnaast kregen alle buren bij de eerste lockdown een brief om hen te laten weten: ‘we zijn er en staan achter u. Als er iets is, kunnen we helpen!’ En onze senioren kregen een handgeschreven nieuwjaarskaart.

Tot slot, hebben jullie nog een droom?

Etienne: ‘Mijn droom als oprichter, is dat het in ere gehouden wordt. Dat het blijft doorgaan, van zodra het terug kan.’ Alex: ‘En dat we aan hetzelfde zeel blijven trekken. Samen met nieuwe jonge opvolgers. ’


Meer info

*De precieze datum is niet gekend. Weet je meer? Laat het ons weten via info@4sprong.be.