Graaf Renaud de Kerchove de Denterghem (70) is de behoeder van het Park van Beervelde (Lochristi). Samen gaan we op herfstwandeling doorheen het park. Zelf zegt de graaf dat het park hem gezond houdt en na een prachtige wandeling op het domein geloven we dit graag.
“Het is niet mijn kind, wel mijn zandbak”, Graaf Renaud de Kerchove windt er geen doekjes om. Hij werkt graag in zijn tuin van 25 hectare in het centrum van Beervelde.
De tuindagen van Beervelde
Tweemaal per jaar, in mei en oktober, komen hier 20.000 bezoekers over de vloer. De Tuindagen van Beervelde zijn een belangrijk publieksevent. Samen met mijn vijf medewerkers ben ik dagelijks in de weer om het park dat in 1955 als monument werd beschermd aantrekkelijk te maken.
Het park is geen afgesloten domein. Iedereen mag hier vrij rondwandelen, maar we vragen wel dat wandelaars zich eerst komen aanmelden op het secretariaat in het Koetshuis. Ik heb nog nooit iemand de deur gewezen.
Een tuin in romantische landschapsstijl
Al wat je hier ziet, is kunstmatig. Voor 1873 lag hier niets anders dan een veld. Van een vijver was bijvoorbeeld geen sprake. Dat veranderde toen landschapsarchitect Louis Fuchs in opdracht van mijn voorouders dat veld aanpakte. De familie de Kerchove waren botanici en dit drukt zijn stempel op de aanleg van het park. Het is mijn taak, mijn levenswerk, om voor dit prachtige erfgoed te zorgen.
De dreef is het oudst bewaarde landschappelijke element van het park. We weten dat zij reeds in 1583 bestond en rechtstreeks leidde naar de omwalde motte met het buitenhuis. In de 17de en 18de eeuw was de dreef beplant met eiken. In 1873 heeft men bepaalde bomen zoals de olmen van de dreef behouden. Rond 1930 werden de olmen vervangen door de huidige bruine beuken. Door een kunstgreep lijkt de dreef nog langer dan ze in werkelijkheid is: de afstand tussen de bomen verkleint naarmate men verder in het park doordringt.
De storm van 11 maart 2019 heeft ook bij ons lelijk huis gehouden. We zijn volop bezig de schade aan het koetshuis en in het park te herstellen.
De tuin houdt mij recht, houdt mij gezond. Het dagelijkse contact met de natuur vind ik belangrijk. Ik zou niet hele dagen tussen vier muren kunnen leven. Natuur is belangrijk voor het mentale evenwicht.
Op vraag van mijn vader kwam Roger Raveel in 1966 in de kelders van de witte villa, waar ik vandaag nog woon, een monumentaal schilderij maken. Raveel was blij natuurlijk, want zijn driedimensionaal project leverde hem heel wat publiciteit op. Echter, door het vocht in de 19e -eeuwse muren begon het al vanaf de eerste dag af te brokkelen. Een gespecialiseerde firma werkt aan de restauratie ervan. Die mensen leveren heel mooi werk, maar het kost me ook handenvol geld. Centen die ik liever in de tuin of de gebouwen zou investeren.
Bezoekers en buurtbewoners tonen veel respect voor het park. Dat verheugt me! Op de brug over het water kwamen al tientallen koppels foto’s nemen, telkens in een ander seizoen.
Het park in de 21ste eeuw
Hoe lang zal ik het beheer van het park nog kunnen volhouden? We moeten ons de vraag durven stellen wat de rol of de functie is van het Park van Beervelde in de 21e eeuw. Die denkoefening zal ik binnenkort toch eens met alle mogelijke betrokkenen moeten maken. Maar van stoppen is nog geen sprake. Voorlopig amuseer ik mij nog te veel.
De volgende Tuindagen in het Park van Beervelde vinden plaats op 8, 9 en 10 mei 2020. Info www.parkvanbeervelde.be of volg Park van Beervelde op Facebook.
Wandelen in het Park van Beervelde kan gratis. De parking bevindt zich op het einde van de Toverstraat. Meld je vooraf aan op het secretariaat in het Koetshuis.
Een fotoreportage in het Park van Beervelde (bijvoorbeeld voor trouwfoto’s) moet vooraf gereserveerd worden en kost 75 euro.