De koesterplek van Ria en Mario

Ria en Mario hielden zoveel mogelijk originele elementen in hun 19e -eeuwse arbeidershuis in Moortsele. Wij gingen een kijkje nemen en werden hartelijk verwelkomd!

Dit is onze koesterplek

De Watermolenstraat in Moortsele daalt af naar het diepste punt van de gemeente. Halverwege wonen Ria De Bruycker en Mario Genetello. De spoorweg passeert voor de deur. Hun huis uit 1885 wordt omringd door het groen van de vallei. Uit hun verhaal spreekt niets dan liefde voor hun woning… en voor elkaar.

Ons huisje zou eigenlijk op de lijst van beschermde woningen moeten staan. We woonden eerst in een huurhuis aan de andere kant van de spoorweg. Toen dit huis in 1989 te koop kwam, aarzelden we geen seconde.

Het was het huisje van Lieske Piens geweest. De aardige vrouw is uiteindelijk 103 jaar geworden. Het is dan misschien een klein huisje, uit alles spreekt een ongelooflijke doeltreffendheid. Samen met de watermolen van het Hof van Loo waaraan de straat zijn naam ontleent, geeft onze arbeiderswoning de vallei van de Molenbeek een sfeervol en pittoresk beeld van hoe het er vroeger uitzag. Dit beeld verdient het een beschermd dorpsgezicht te zijn.

Ingebouwde kasten

Het duurde vier jaar voor we beslisten welke functie we elke ruimte zouden geven. Door zolang te wachten, konden we betere en gefundeerde keuzes maken. Er waren veel mensen die ons aanraadden een groot venster gericht op de tuin te steken. We zijn blij dat we die ‘goede’ raad niet hebben gevolgd. Dat zou het karakter van de woning kapot gemaakt hebben. Voor ons stond van meet af aan vast dat we zoveel mogelijk originele elementen wilden behouden. Elke ingreep gebeurde met respect voor het huis.

De ingebouwde kasten boven en beneden zijn nog authentiek. We hebben alleen het vernis afgeschuurd. Ze zijn een voorbeeld van hoe efficiënt en duurzaam ze toen te werk gingen. Door de kasten in te bouwen, konden ze besparen op hout en op ruimte. We behielden ook alle binnendeuren en zelfs de deurbel en brievenbus zijn nog authentiek. De voordeur is dan weer een perfecte replica, met dank aan onze schrijnwerker.

Koele zomers, warme winters

De zolder bevond zich op de eerste verdieping direct onder het dak. We maakten er onze woonkamer van. Het dakgebinte hebben we wel vernieuwd. Dat was een hele operatie, want we konden het dak niet opheffen. We moesten dus van binnenuit werken. Gelukkig wist onze schrijnwerker van aanpakken en konden we rekenen op enkele sterke familieleden om de balken op hun plaats te krijgen. De woonkamer is de eerste ruimte die we zullen opgeven als één van ons ooit in een rolstoel belandt.

Onze twee kinderen groeiden hier graag op. De Watermolenstraat is een straatje met weinig verkeer. Vroeger konden we zelfs onze pingpongtafel op straat zetten en een balletje slaan. Onze twee kleinkinderen komen met plezier op vakantie. We wonen hier ondertussen al zolang dat we de bel van de overweg zelfs niet meer horen, laat staan dat we de treinen horen passeren.

Het huis is bij uitstek een voorbeeld van een ecologisch verantwoorde bouwstijl en een zegen in deze energiegekke tijden. In het noorden en het zuiden zitten geen ramen. Dat in combinatie met de dikke muren en de kleine ramen zorgt ervoor dat het hier in de zomer koel is en in de winter warm. De stenen zouden afkomstig zijn van de klei die gewonnen werd door het delven van de vijver in de tuin van Kasteel Verschaffelt, zo hebben we ons laten vertellen.

Levend erfgoed

Of we ooit schatten hebben gevonden? (lacht) Nee hoor. Onze schat is dit huis. Dit is onze koesterplek. Hier willen we oud worden. We voelen onvoorwaardelijke liefde voor onze woning. Er zit zoveel ambacht in.

Mensen zijn vaak verrast als ze hier binnenkomen. Het interieur oogt modern. Wij houden nogal van de mix van oud en nieuw, erfgoed en moderne accenten, de combinatie van metaal en hout.

Eind 19e eeuw leefden ze vooral buiten. Dat principe hanteren wij ook. Zolang het weer het toelaat, zitten wij in onze tuin. We werken uitsluitend met streekeigen beplanting. De hoogstamboomgaard met oude appel- en perenrassen is een eerbetoon aan de man van Lieske. Hij stond in de streek bekend voor zijn kennis van het enten van fruitbomen. In de kippenren scharrelt levend erfgoed, een hobby van me.

Warme ziel

Het trapje naar de vroegere voutekamer is ook nog origineel. Die kamer is nu de badkamer. Aanpalend lag vroeger de schuur die we tot slaapkamer hebben verbouwd.

Mogen we je nog een geniale oplossing tonen van hoe ze toen ruimte spaarden? De kelderdeur is schuin afgezet. De deur onder de trap draait immers naar de kelder toe. Die schuine afzetting past perfect in de trap.

Als wij er niet meer zijn, hopen we dat een volgende warme ziel de zorg voor dit prachtige huis op zich neemt, iemand die het huisje met evenveel respect behandelt als wij.”