Het verloren gebaar in het landbouwerfgoed

Het Huys De Cocker gaf eerder al een aantal publicaties uit over het verleden van Melsen (over beeldhouwer Karel Van Poucke en over de missionarissen Palmyra en Michel De Cocker).

Onder de titel “Het verloren gebaar in het landbouwerfgoed” wil deze brochure een bijdrage leveren om het immateriële landbouwerfgoed en het moreel aspect van het landbouwverleden in de herinnering te behouden, te behoeden voor vergetelheid. Het stoffelijk aspect van het landbouwerfgoed is veilig gesteld in verzamelingen, maar de eeuwenoude gebaren en de symbolen uit het boerenleven zijn niet tastbaar. De brochure wil aan de hand van afbeeldingen uit het werk van Henri De Cocker deze, met de opkomst van de industrialisatie van de landbouw en de verbetering van de levensstandaard sinds het midden van de 20ste eeuw verdwenen gebaren, tonen en bewaren. Henri De Cocker heeft geen “boeren” weergegeven, maar de gebaren van het anonieme landbouwproletariaat – het landbouwproletariaat uit de Scheldestreek bezuiden Gent – landarbeiders deels seizoenarbeiders, ploeterende figuren die zich maar moeizaam uit de grond konden oprichten, standvastig door het harde labeur, zwoegende mensen en dieren gedrukt tegen de aarde, vastgeklonken aan deze aarde in uitzichtloze gebondenheid, in hitte en koude, onderworpen aan de machten van de natuur.

De brochure focust op eeuwenoude gebaren en symbolen zoals het wieden, zaaien, ploegen… en illustreert deze gebaren a.d.h.v. werken van Henri De Cocker. Aan de informatieve brochure wordt een tentoonstelling gekoppeld met werken van Henri De Cocker in de pastorij van Munte.