Siger – Hartwin & Ward Dhoore

Erfgoedpaspoort

---

Wat bezielt Hartwin & Ward?

Wie zijn jullie?

Wij zijn de broers Hartwin (32 jaar) en Ward Dhoore (29 jaar). We zijn afkomstig van Sint-Lievens-Houtem en spelen samen in Siger.

Wat is Siger?

Ward: Siger is onze band. Hartwin speelt hierbij diatonische accordeon. Ik bespeel de octaafmandoline.

Welk genre muziek brengen jullie met Siger?

Hartwin: Het genre, dat is moeilijk om te zeggen. Onze muziek wordt soms als ‘folk’ bestempeld, maar zelf zien we dit niet zo strikt. We spelen en maken gewoon muziek en daar zit van alles in. We stellen ons open voor veel invloeden en doen er ons ding mee. Onze muziek zweeft zo tussen klassiek en folk, maar er zit zelfs ook wat ‘indy’ in. Het is ‘acoustic’, ‘instrumental acoustic’ … Is dat dan folk?! Wat is folk, wereld, global…? Dat is eigenlijk een actueel vraagstuk in de muziekwereld. Uiteindelijk noemen we het nu ‘folk en roots’.

We kunnen stellen dat jullie geen standaardinstrumenten bespelen. Hoe werden jullie deze meester?

Hartwin: Als kind leerde ik chromatische accordeon in de muziekschool. Dat klassieke traject bleek uiteindelijk niet mijn ding. Na het bijwonen van enkele folkoptredens raakte ik gefascineerd door de diatonische accordeon. ‘Dat is wat ik wil doen’, dacht ik. Ik verdiepte me er in en met het geld van een vakantiejob kocht ik mijn instrument.

Ward: Ik startte net als Hartwin met accordeon op de muziekschool. Gaandeweg ontdekte ik dat snaarinstrumenten mij ook enorm aanspreken. Terwijl ik accordeon studeerde, ben ik ook gitaar beginnen spelen en volgde ik workshops op festivals. Dat is geleidelijk aan uitgebreid met mandoline, banjo en nu octaafmandoline.

Mogen we jullie dan bovenal autodidacten noemen?

Hartwin: Eigenlijk wel ja. Diatonische accordeon kon je toen niet aanleren op de muziekschool. Ik speelde mee met cd’s, voegde er iets aan toe, ging naar optredens, volgde workshops … Die vrijheid om uren en uren te spelen, dat lag me. Ligt me nog altijd, met hetzelfde enthousiasme.

Ward: Ja, bij mij is dat ook wel zo gegaan. En, als kind had je niet echt een idee van wat er allemaal voor handen was, wat je kon volgen in de muziekschool. Sindsdien is er al veel geëvolueerd. Intussen kan je heel wat folkinstrumenten aanleren in de muziekschool. Dat is de laatste 5 à 10 jaar enorm gegroeid.

Kregen jullie de muziekmicrobe van thuis mee?

Hartwin: Ja, maar ook niet zeer expliciet. Onze moeder speelde piano in de muziekschool, als hobby. Er stond thuis een piano waar ze soms op speelde. Zowel wij als onze oudere broer Koen gingen naar de muziekschool. Er waren een aantal folkcd’s in huis, soms gingen we naar festivals als Gooikoorts, Gentse Feesten. Muziek was dus aanwezig in huis.

Zo is die interesse in folkmuziek gegroeid. En groeide bij ons iets van ‘zullen we eens iets samen proberen’? Een voordeel van met je broers te spelen: je kan samen ontdekken, proberen. Je komt elkaar gewoon in huis tegen, kan eens 10 minuten samenspelen als je zin hebt, zonder druk. Zo groeide gaandeweg het idee om echt een band te vormen. Dat werd dan Trio Dhoore, met de drie broers.

En nu dan Siger, als duo?

Ward: ja, Koen besliste recent om met de band te stoppen. Na een zoektocht naar ‘wat nu’, beslisten we met twee broers verder te gaan, als Siger. Het idee van deze band is wel de ‘spirit’ verderzetten van wat we als Trio Dhoore hebben opgebouwd, maar het staat ook op zich. Het is een nieuw muzikaal hoofdstuk, een nieuw repertoire, en deels ook met een nieuwe instrumentatie.

Hartwin: Doordat we met Siger maar met twee zijn, voelt het ook wat als ‘back to the roots’. Persoonlijk heb ik het gevoel, doordat je maar met twee samen muziek maakt, dat er in het samenspel meer ruimte is in die wisselwerking en interactie. En dan word ik wel een beetje emotioneel terug naar dat punt gebracht waar je rond de keukentafel zit te spelen als broers.

Waarom kozen jullie met Siger voor deze instrumentatie?

Ward: Bij Trio Dhoore speelde ik gitaar. Op een cd speelde ik af en toe eens octaafmandoline of mandoline. Het idee groeide om de gitaar te verruilen omdat de mogelijkheden op octaafmandoline nog iets ruimer zijn. Een gitaar neemt vooral een begeleidende rol op zich. Met een octaafmandoline kan je begeleiden, maar het leent er zich ook goed toe om de melodie te spelen en tweede stem. Vroeger waren de melodieën vooral een samenspel tussen Hartwin en Koen en had ik een begeleidende rol op gitaar. Met twee is er nu eerder een creatief, afwisselend spel: wie speelt de hoofdmelodie, wie begeleidt of spelen we samen de melodie, spelen we tweestemmig?

Jullie brengen in november als Siger jullie eerste cd uit. Wat is het concept ervan?

Ward: Inspiratie voor onze instrumentale muziek haalden we uit onze kindertijd. Stokerij van Damme, Houtem Jaarmarkt, Trambaan … Met onze muziek willen we een verhaal vertellen, niet enkel een mooie melodie brengen. Acht nummers zijn eigen stukken, geïnspireerd op traditionele muziek uit onze regio. Twee nummers zijn bestaande traditionele melodieën uit Vlaanderen.

Hartwin: Voor mij persoonlijk speelt bovendien: ik woonde zes jaar in Estland, maar woon nu terug België. Door langs te gaan bij mijn ouders in Sint-Lievens-Houtem, daar rond te rijden en de landschappen terug te zien, kreeg ik onmiddellijk een thuis-gevoel. En dat gevoel heb ik ook in wat we nu doen, als we samenspelen. Het gevoel van ‘ik kom thuis, dit ken ik’. Dat hoor je in de muziek.

Hoe gaat jullie compositieproces in zijn werk?

Hartwin: Bij mij is dat puur op mijn instrument. Ik begin gewoon te spelen op mijn accordeon. Soms komt daar iets uit voort, soms niet, soms enkele noten, soms een melodie. Prutsen en prutsen, de belangrijkste essentie van muziek, gewoon van niets tot iets komen.

Ward: Een van ons brengt zo een melodie aan, waar we samen op verder werken, arrangeren. Soms moet je dan durven toegeven: dit werkt niet. Dat moet je leren.

Leren jullie de instrumenten aan anderen aan?

Hartwin: ik geef wel af en toe eens een workshop. Of ik zit een uur samen met iemand die wat tips wil krijgen. Dat vind ik zelf ook zeer leuk. Maar echt structureel niet. De structuur waar lessen in gegoten worden in het muziekonderwijs, dat ligt ons minder.

Tot slot, hebben jullie een toekomstdroom voor Siger? Voor jezelf?

Hartwin: Ik zou met Siger heel graag doen waar we met Trio Dhoore net voor corona en de stop voor stonden: naar Amerika kunnen gaan, nog een aantal festivals kunnen doen. En gewoon kunnen blijven spelen op een podium.

Ward: Ik droom van nog een aantal verrijkende samenwerkingen. Met mensen die op dezelfde manier naar muziek kijken, samen iets nieuw creëren.

Hartwin: En eigenlijk, maar dat is eerder een persoonlijke droom, hoop ik dat we vooral binnen België nog meer kunnen evolueren naar een soort van open muziekscene, weg van het hokjesdenken.

^{‘De Trambaan’ is één van de mooiste plaatsen in het ‘Land van Rode’. Ze werd aangelegd in 1907 tussen Gent en Herzele en later verlengd met Geraardsbergen als eindbestemming. De trambaan was van groot economisch belang voor de streek, maar werd na WOII verhard tot fiets- en wandelpad door de opkomst van de auto. Intussen is het pad erkend als erfgoed in de streek. In deze video brengen we een muzikale ode aan één van onze favoriete plekken aan de rand van ‘De Trambaan’. Deze productie is een samenwerking tussen Siger, Studio Trad, Erfgoed Viersprong en De Vlaamse Overheid – Siger}

---

Meer info

• website Siger
• Siger op Spotify
• Siger stelt op 13 november hun nieuwe CD ‘Rodeland’ voor in CC De Kluize (Oosterzele). Meer info & tickets vind je hier.

< Terug naar het overzicht ‘Wat bezielt hen?!’