Erfgoedpaspoort
Naam: Thomas Reyntens
Woonplaats: Melle
Passie: lepel snijden
Soort immaterieel erfgoed: ambacht
Toekomstdroom: ‘Meer workshops geven, liefst ook voor kinderen en scholen. En een Lepelfeest in 2021!’
Wat bezielt Thomas?
Hoe ben je met lepel snijden begonnen?
Via een bericht op Facebook over een workshop in Nederland. Ik dacht ‘waarom niet’. Ik ben in mijn auto gesprongen en gegaan. Achteraf kocht ik een eigen bijl en messen. Het zaadje bleek geplant. En mijn enthousiasme bleef groeien. Zo sterk dus, dat ik besliste om er mijn beroep van te maken. Sinds deze zomer ben ik niet langer sportleraar, maar voltijds lepelsnijder, als Meneertje Teelepel.
Lepel snijden, wat moeten we ons daarbij voorstellen?
Het ambachtelijk snijden van een lepel is een heel proces, waarbij je ruwe en fijnere kap- en snijtechnieken combineert. Van stronk tot lepel. In het kort: je klieft het hout tot een plankje, tekent er je lepel op en snijdt de ruwe vorm uit. Dan begint het fijnere snijwerk. Als je wil, werk je de lepel af met schuurpapier. Maar persoonlijk vind ik het mooier om de snijfacetten, de ‘handtekening’ van de maker, zichtbaar te laten.
Wat spreekt je zo aan in dit ambacht?
Vooral het werken met je handen. Vertrekkend van de kromming van de tak en de houtsoort creëer je iets uit een simpel stukje hout. Even verdwijnt de wereld en focus je enkel daarop. Plus, je kan het in openlucht doen. Allemaal heel rustgevend.
En het hout, waar vind je dat?
Die zoektocht is een belangrijk deel van mijn job. Zonder hout geen lepels. Ik werk vanuit een circulair idee: gebruiken wat de natuur ons geeft. Je zal me dus nooit takken zien afzagen. Snoeihout, hout van afgebroken takken of bomen die geveld moeten worden. Enkel dat komt in mijn handen.
Leer je zelf nog steeds bij?
Nog elke dag. Samen met Harald van het Lepelhuis in Brugge vroeg ik een meester-leerlingbeurs aan bij de Vlaamse overheid. Zo kregen we tijd om twee jaar lang als lepelbroers van elkaar te leren. We delen technieken, ervaring en inzichten. Bedenken nieuwe vormen. En om de twee maanden gaan we een week op stage bij een andere ‘meester’ lepelsnijder. Zo bouw je samen een netwerk uit. Ongelooflijk hoeveel mensen er internationaal met het lepel snijden bezig zijn. Een ware ‘spooncarving community’.
Kunnen mensen bij jou een lepel leren maken?
Jazeker, naast de verkoop van lepels, geef ik dagworkshops, avondreeksen en teambuildings. Zoveel mogelijk buiten. Sinds kort organiseer ik ook een maandelijkse bijeenkomst: de spoonclub. Deelnemers zijn enthousiast. Het even onthaasten doet hen duidelijk goed. En voor mij is dit het beste van twee werelden: lepels maken én lesgeven.
Wat brengt de toekomst?
Hopelijk meer workshops, liefst ook voor kinderen, jongeren en scholen. Daar wil ik graag bijkomend op inzetten. Als corona het toelaat. En een Lepelfeest in de zomer van 2021, als afsluiter van onze beursperiode. Ideeën genoeg voor nieuwe initiatieven dus.
Heb je nog een tip voor andere ambachtsmensen?
Eén grote: sociale media. Op korte tijd vond ik zo gelijkgezinden in België en over heel de wereld. En kreeg ik een breed bereik. Instagram is ook een dankbaar medium om van elkaar te leren.