Dat de inwoners van de Meerstraat elkaar een warm hart toedragen, daar zijn we na onze vele bezoekjes in de straat al volledig van overtuigd. En ook Linda zet zich in voor heel wat organisaties en verenigingen. Zo is ze heel actief bij Samana, het vroegere ziekenzorg. Pascal en Isabelle hebben Linda leren kennen, toen zij enkele jaren terug de zieke Pascal een bezoekje bracht. Die kleine bezoekjes hebben ze heel erg geapprecieerd in deze moeilijke periode.
Meerstraters sinds … mijn geboorte
Linda is geboren en getogen in de Meerstraat. Als kind beleefde ze er een onbezonnen droomjeugd: spelen op straat met vriendjes, langsgaan en helpen op de boerderij, pruimen plukken van een overhangende tak, leren autorijden op de strostoppel, driekoningen zingen met een zelfgemaakte ster, … . Linda denkt er met een brede glimlach op terug.
Door de jaren heen heeft ze gezien hoe de eens open Meerstraat beetje bij beetje dicht gebouwd werd, en hoe er veel nieuwe Meerstraters bijgekomen zijn.
Schietstuiven, vinkenzetting en andere volksspelen
Isabelle en Pascal kochten hun huis van een ouder koppel Oscar en Leopoldine. De oprit naar het huis was gelegd in kasseistenen. Binnenin stond er een grote schouw met stoof. Links en rechts van de stoof stonden twee hoge rieten zetels, waarin de bewoners ondersteund met kussens genoten van hun oude dag.
Lange tijd was er in het aanpalend loods een slachterij aanwezig. In de garage zijn nog steeds de rails met haken voor de karkassen en de afvoergoten zichtbaar.
Naast het huis lag er een aarden wegel die mooi plat was. Ideaal om op zondagvoormiddag aan schietstuiven te doen: met platte metalen schijven moest je naar een doel mikken.
Linda vult aan dat elk café in de Meerstraat, op een bepaald moment waren er wel acht café’s, zijn eigen volkssport had. Naargelang welk spel je die dag wou spelen, koos je jouw café uit.
Pascal is afkomstig uit Melle. Lange tijd was hij een gepassioneerd vinkenzetter. Eerst speelde hij met enkele vogels van de buurman, later kocht hij zijn eigen vinken om mee te spelen. Café de Kroon was het clublokaal en het epicentrum van het dorpsleven. Als 12-jarige nam hij deel aan de vinkenzetting in Gontrode. Hij herinnert zich een dag waarop wel 500 à 600 vogels aanwezig waren. Kilometers lang zaten mannen voorovergebogen met het krijtje in de aanslag.
Kapellen
Vandaag telt de Meerstraat twee kapellen: de O.-L.-Vrouw kapel op het kruispunt met Hoek ter Hulst en de Sint-Rochuskapel op het kruispunt van de Meerstraat en de Geraardsbergsesteenweg. Op dit kruispunt vlak naast de kapel stond vroeger een café annex winkeltje mét tolhuis. Er was een bareel zodat niemand zonder te betalen kon passeren. Er waren ook lussen voorzien om de paarden aan vast te maken.
Maar er was nog een derde kapel. Ook deze kapel was een halte tijdens de jaarlijkse processie. Tijdens de processie stond aan verschillende huizen een tafeltje buiten, met daarop heiligenbeelden, bloemen, kransen en kaarsen. Alle bewoners deden hun best om de processie feestelijk te ontvangen.
Toen de derde kapel door een noodlottige brand verwoest werd, is de kapel niet terug opgebouwd. Wel heeft men het Mariabeeld ingewerkt in een nis in de hekpijler van de hoeve van de familie Vermeulen.
Mijn leukste Meerstraat anekdote:
Vandaag is de Meerstraat een doorlopende straat, waarbij je vanuit Spiegel kan doorsteken naar de Geraardsbergsesteenweg. Vroeger was dit echter niet het geval: ongeveer ter hoogte van nr. 99 was de scheiding, die tevens ook de gemeentegrens was. Het deel tussen nr. 99 en Spiegel was grondgebied Scheldewindeke en daar was de Meerstraat een onverharde smalle aarden wegel met diepe grachten aan beide zijden. Het andere stuk vanaf nr. 99 tot aan de steenweg was grondgebied Oosterzele en dat was een verharde gekasseide weg.
Linda herinnert zich een keer dat ze als kind naar de markt ging en gevallen was in de gracht. Het was een hele onderneming om er op eigen kracht terug uit te geraken. Eenmaal terug thuis volgde dan nog een standje van haar moeder.
Wij geven graag de Meerstraatvaas door aan: Lionel en Annie