Van zodra we de deurbel aanraken, worden we bij Didier verwelkomd met luid hondengeblaf. Hond des huizes Pauli maakt ons duidelijk dat we nu op zijn territorium zijn, maar na een snuffelrondje bedaart hij snel en kunnen we aan het gesprek beginnen.
Marieke en dochtertje Rafa, Diede en Max komen van de berg af en hebben de Meerstraatvaas met de nodige zorg getransporteerd.
Straathond Pauli
Didier: “Pauli is een Spaanse straathond die gered werd van een erbarmelijk leven op straat. Sindsdien staat zijn mandje in de Meerstraat en is hij volledig opengebloeid. Het heeft eventjes geduurd, maar nu heeft hij zijn vertrouwen terug gevonden en is hij de beste vriend die ik me kan wensen. Tijdens mijn scheiding ging ik door een zware periode, Pauli heeft me er toen door geholpen.”
Marieke: “Wij dachten dat jij meerdere honden had, omdat we je lange tijd op wandel zagen met twee speelse loebassen?”
Didier: “Ik heb inderdaad vijf maanden een extra hond in huis gehad. Een vriendin zocht tijdelijk opvang voor haar hond nadat zij door een ongeval lange tijd aan haar ziekenbed gekluisterd was. Voor mij een kleine moeite, voor haar een hele opluchting en een grote zorg minder. ”
Het zorgende karakter en de goede inborst van Didier vallen direct op. Ondanks het feit dat het leven hem niet spaarde, blijft hij positief ingesteld.
Meerstrater sinds 2014
Didier: “Ik heb dit huis destijds gekocht samen met mijn ex-vrouw. Ikzelf ben afkomstig van Gent, maar ik woon hier ondertussen heel graag. Van het groen en de rust in de omgeving kan ik echt genieten. Ik ga dan ook dagelijks wandelen met mijn hond en kan hierbij echt mijn hoofd leegmaken, wat ik ook hoor van andere buren die eens willen ontsnappen van achter hun computer op hun thuiswerkdag”. Marieke beaamt dat het hier heel landelijk wonen is, iets wat velen hen benijden.
Wanneer we de Meerstraat opzoeken op het geoportaal (de overzichtskaart van het aanwezige erfgoed (ook landschappelijk) in Vlaanderen) is het meteen duidelijk: er is heel wat landschappelijk erfgoed aanwezig in de buurt. Niet enkel de Betsberg met aansluitend het Betsbergbos, maar ook Gootbos en Ter Hulst zijn samen aangeduid als landschappelijk waardevol geheel. De bunkers van het Bruggenhoofd Gent verspreid in het landschap maken het nog specialer.
Moestuin
Didier heeft veel bewondering voor de moestuin van Marieke, Diede en Max. “Telkens als ik er voorbij kom tijdens het wandelen, kom ik ogen tekort. Ik vind het prachtig hoe de planten groeien en bloeien. Iedere keer ontdek ik weer een ander detail of bijzondere kleurschakering.”
Diede: “Eigenlijk doen de planten al het werk. Wij zijn soms nog even verwonderd hoe een klein zaadje kan uitgroeien tot een heuse plant.”
Max: “De constructies in de moestuin om de planten te leiden, is enkel en alleen gemaakt met natuurlijke producten. Maar veel belangrijker vinden wij het om te gebruiken wat voor handen is. We kijken welke materialen er voor handen zijn en we doen het met wat er is. Er wordt zoveel weggegooid dat nog perfect bruikbaar is. Zonde eigenlijk! Wij geloven heel hard in het hergebruiken van materialen. Door de handen uit de mouwen te steken en met enige creativiteit kan je heel mooie dingen maken.”
Mijn leukste Meerstraat anekdote:
“Samen met Pauli kom ik dikwijls voorbij de gebouwen van Hadron (nvdr. een begeleidingstehuis voor bijzondere jeugdzorg). Als er in de buurt overlast is van hangjongeren of door vandalisme, wordt er direct en ten onrechte gekeken naar deze jongeren’. In het begin namen ze een afwachtende houding aan, maar nu word ik al herkend en aangesproken. Pauli is hierbij de ijsbreker. Ze vragen of ze hem mogen strelen. Het is hun momentje om eventjes tot rust te komen. Pauli houdt hen hierbij een spiegel voor: in het begin onwennig, maar via kleine stapjes en met de juiste aanmoediging groeit hun zelfvertrouwen.”